17.11.2022 – Op sociale media vliegen de opiniestukken over deze trend je om de oren: quiet quitting. Volgens deze trend doen steeds meer medewerkers alleen wat er contractueel van hen wordt gevraagd. Wij waren nieuwsgierig naar dit onderwerp en in hoeverre dit daadwerkelijk speelt onder werkenden. Wat blijkt? De meerderheid voelt zich wel verantwoordelijk voor hun werk, hoewel dit niet voor iedere generatie hetzelfde is. Ook vindt niet iedereen het makkelijk om grenzen aan te geven op werk.
Bij Sparkey waren we benieuwd in hoeverre het onderwerp quiet quitting bekend is bij werkend Nederland. Worden wij alleen ‘in onze eigen HR bubbel’ overspoeld met dit fenomeen of weet iedereen tegenwoordig wat het is? Om het alvast te verklappen: 73% van de werkenden in Nederland heeft nog nooit gehoord van de term quiet quitting. Misschien moeten we dat zo houden.
Maar waarom schrijven we hier dan over? Het gaat wat ons betreft niet zozeer om de term maar aan de onderliggende gedachten. Achter dit fenomeen gaat gedrag van medewerkers schuil: zelfbescherming, verantwoordelijkheidsgevoel en grenzen stellen. Vandaar dat onze nieuwsgierigheid gewekt werd.
In de laatste kwartaalmeting van de Sparkey HR Trendmonitor hebben we eerst wat stellingen voorgelegd over quiet quitting zonder het beestje bij de naam te noemen. We waren benieuwd in hoeverre werkend Nederland zich verantwoordelijk voelt voor hun werk. En in hoeverre zij bereid zijn om waar nodig extra tijd en energie te stoppen in hun werk en of zij goed grenzen kunnen stellen. Allemaal aspecten die wat ons betreft iets zeggen over de huidige status van quiet quitting in de Nederlandse arbeidsmarkt.
Uit ons onderzoek blijkt dat bijna 1 op de 4 van de ondervraagden echt alleen doet waar zij voor betaald krijgen én wat binnen de contracturen past. Ook geven sommigen (14%) eerlijk toe dat zij wel eens doen alsof ze het (heel) druk hebben. Dit om te voorkomen extra verantwoordelijkheden te krijgen. Doen zij dit uit zelfbescherming? De jongste groep werkenden voelt zich relatief wat minder verantwoordelijk voor hun werk en geven vaker aan dat ze niet goed zijn in grenzen stellen. Mogelijk zien we hier een link naar de hoge aantallen burn-outs in deze leeftijdsgroep.
Trend of geen trend, aandacht geven aan onze werknemers is belangrijk. Ons motto blijft hierbij: it takes two to tango. Werkgevers kunnen hun werknemers helpen in grenzen stellen. En ze kunnen zorgen voor autonomie, waarbij werknemers hun verantwoordelijk durven te nemen en daar waar mogelijk een extra stapje zetten. Als we dit alles doen met oog voor elkaar, dan kunnen we dit jaar mooi en gezond afsluiten.
